The Romanic Movement

THE ROMANTIC REVIVAL

The Revolt against the Classical School

In the 18th century, English poetry followed fixed rules. Poets like Dryden and Pope made this style famous. They showed how to write poetry in a perfect way. But the poets who came after them only copied their style without using new ideas. This made poetry boring and lifeless. Pope himself joked that such poetry could make readers fall asleep.

The need for a new style of poetry became clear. James Thomson started this change with his poem The Seasons in 1726. Later, in The Castle of Indolence, he used Spenser's old poetic style after nearly 200 years. Collins and Gray continued this new movement in their poems. Goldsmith and Burns wrote about the simple life of common people with humour and reality. Poets like Cowper, Crabbe, and Blake showed that the old style was dying and a new style was about to be born. The final break happened in 1798 when Wordsworth and Coleridge published Lyrical Ballads. This book became a turning point in English literature.

The New Creed and the Old

The new style was called Romanticism. Walter Pater said that Romanticism added curiosity to beauty. It broke old rules and traditions. It loved nature, emotions, and simple life. Romantic poets also loved supernatural stories, the Middle Ages, and distant lands like the East.

The Age of Reason focused on logic, science, and ideas. But Romantic poets brought passion, imagination, and new energy into poetry. This change made poetry more free and full of life.

Continental Influence

Romanticism was influenced by the ideas of Rousseau and the French Revolution. Rousseau said that nature is better than city life. He believed that feelings are more important than ideas. He wanted freedom for every person. His ideas became popular in Europe and England. The French Revolution also inspired the Romantic poets. Its message of Liberty, Equality, and Fraternity gave new hope to people.

Characteristics of the New School

a) A Reaction against Rule and Custom

Romanticism fought against fixed rules in poetry. Victor Hugo called it "liberalism in literature." It allowed poets to express their ideas freely. Every poet could write in their own style. Romantic poets respected old poets like Spenser, Shakespeare, and Milton.

b) Return to Nature and the Simple Life

Romantic poets loved nature and simple village life. The Augustan poets admired nature but did not show real village life. Wordsworth and the Lake Poets described the life of farmers and villagers in simple language. They used the language of common people.

c) Variety and Individuality

Romantic poetry was full of variety. Every poet had their own style. Shelley, Keats, and Byron wrote with imagination and deep emotions. Their poems were colourful and full of life. Even if two poets wrote about the same topic, their poems would be very different.

d) The Return of the Lyric

Romantic poets loved lyric poetry. Lyric poems express deep feelings and emotions. Shelley was the greatest lyric poet of the time. His poems were full of music, beauty, and passion. All Romantic poets wrote beautiful lyrical poems.

e) Interest in the Middle Ages

Romantic poets were interested in medieval life and legends. They loved the art, stories, and morality of the Middle Ages. Poets like Scott and Keats wrote about medieval stories. They also brought back the ballad form. Many poets also wrote about distant lands like the East.

Romanticism gave new life to English poetry. It celebrated freedom, nature, imagination, and deep emotions.

रोमँटिक पुनरुज्जीवन

शास्त्रीय शाळेच्या विरोधात उठाव

अठराव्या शतकात इंग्रजी कविता ठरावीक नियमांनी बांधली गेली होती. ड्रायडन आणि पोप यांसारख्या कवींनी या शैलीला प्रसिद्ध केले. त्यांनी कवितेच्या लेखनासाठी एक परिपूर्ण पद्धत दाखवली. पण त्यानंतरचे कवी फक्त त्यांच्या शैलीची नक्कल करू लागले, नवीन कल्पनांचा अभाव होता. यामुळे कविता कंटाळवाणी आणि भावनाशून्य झाली. पोप स्वतः अशा कवितांबद्दल विनोदाने म्हणायचा की, ती वाचून वाचकांना झोप येईल.

नवीन कविताशैलीची गरज स्पष्ट झाली. जेम्स थॉमसन याने १७२६ मध्ये The Seasons या कवितेद्वारे या बदलाची सुरुवात केली. त्यानंतर The Castle of Indolence मध्ये त्याने जवळपास २०० वर्षांनी स्पेन्सरच्या जुन्या काव्यशैलीला पुनरुज्जीवित केले. कोलिन्स आणि ग्रे यांनी या चळवळीला पुढे नेले. गोल्डस्मिथ आणि बर्न्स यांनी सामान्य लोकांचे साधे जीवन विनोदाने व वास्तवदर्शीपणे रंगवले. काउपर, क्रॅब्बे आणि ब्लेक यांनी जुन्या शैलीची समाप्ती आणि नव्या शैलीचा उदय स्पष्ट केला. अखेरचा मोठा बदल १७९८ मध्ये घडला, जेव्हा वर्ड्सवर्थ आणि कोलरिज यांनी Lyrical Ballads प्रकाशित केली. हा ग्रंथ इंग्रजी साहित्यातील मैलाचा दगड ठरला.

नव्या विश्वासप्रणालीची सुरुवात

या नव्या शैलीला रोमँटिसिझम असे म्हटले गेले. वॉल्टर पाटर म्हणतो की, रोमँटिसिझम म्हणजे सौंदर्यातील उत्सुकता. या शैलीने जुन्या नियमांना तोडले. ती निसर्गावर, भावनांवर आणि साध्या जीवनावर प्रेम करणारी होती. रोमँटिक कवींना अद्भुत कथा, मध्ययुगीन जीवन आणि पूर्वेकडील दूरदेशी प्रदेश प्रिय होते.

विवेकाच्या युगात बुद्धी, विज्ञान आणि विचार यांना महत्त्व होते. पण रोमँटिक कवींनी कविता भावनापूर्ण, कल्पनाशील आणि ऊर्जा भरलेली बनवली. या परिवर्तनामुळे कविता अधिक मुक्त आणि जिवंत झाली.

खंडीय प्रभाव

रोमँटिसिझमवर रुसो आणि फ्रेंच क्रांती यांच्या विचारांचा प्रभाव पडला. रुसोने निसर्ग जीवन हे शहरी जीवनापेक्षा श्रेष्ठ मानले. त्याच्या मते भावना या विचारांपेक्षा अधिक महत्त्वाच्या होत्या. प्रत्येक व्यक्तीला स्वातंत्र्य मिळायला हवे, असा त्याचा आग्रह होता. हे विचार युरोप आणि इंग्लंडमध्ये लोकप्रिय झाले.

फ्रेंच क्रांतीचा स्वातंत्र्य, समता आणि बंधुत्व या संदेशाने रोमँटिक कवींना नवी आशा दिली.

नव्या शाळेची वैशिष्ट्ये

अ) नियम आणि परंपरेविरोधी उठाव
रोमँटिसिझमने कवितेतील कठोर नियमांना विरोध केला. विक्टर ह्यूगो यांनी याला "साहित्यिक स्वातंत्र्य" असे म्हटले. प्रत्येक कवीने आपल्या शैलीत कविता लिहाव्यात, ही त्यांची शिकवण होती. त्यांनी स्पेन्सर, शेक्सपिअर आणि मिल्टन यांचा सन्मान केला.

ब) निसर्ग आणि साध्या जीवनाकडे परतावा
रोमँटिक कवींना निसर्ग आणि गावे प्रिय होती. ऑगस्टन कवींनी निसर्गाचे वर्णन केले, पण खऱ्या गावजीवनाचे चित्रण केले नाही. वर्ड्सवर्थ आणि लेक कवींनी शेतकरी आणि गावकऱ्यांचे जीवन साध्या भाषेत रंगवले.

क) विविधता आणि व्यक्तिमत्व
प्रत्येक रोमँटिक कवीने आपली वेगळी शैली निर्माण केली. शेली, कीट्स आणि बायरन यांच्या कवितांमध्ये कल्पना आणि भावनांचा खळखळाट होता. दोन कवींनी एकाच विषयावर कविता लिहिली तरी त्यांचे स्वरूप वेगळे असे.

ड) गीतात्मक कवितेचे पुनरागमन
रोमँटिक कवींना गीतात्मक कविता प्रिय होत्या. अशा कवितांमध्ये खोल भावना आणि संगीत असते. शेली हा त्या काळातील महान गीतकवी होता. त्याच्या कविता संगीत, सौंदर्य आणि उत्कटतेने भरलेल्या होत्या.

ई) मध्ययुगीन जीवनात रस
रोमँटिक कवींना मध्ययुगीन जीवन आणि दंतकथांमध्ये रस होता. त्यांनी कला, कथा आणि नैतिकता यांचे गुणगान केले. स्कॉट आणि कीट्स यांनी मध्ययुगीन कथा लिहिल्या.

निष्कर्ष

रोमँटिसिझमने इंग्रजी कवितेला नवा आत्मा दिला. त्याने स्वातंत्र्य, निसर्ग, कल्पनाशक्ती आणि भावनांचा उत्सव साजरा केला. ही चळवळ इंग्रजी साहित्यातील एक सुवर्णयुग ठरली.