Daffodils by William Wordsworth

Life of William Wordsworth 

William Wordsworth (7 April 1770 – 23 April 1850)

William Wordsworth was born on April 7, 1770, in Cockermouth, Cumberland, England, to John and Ann Wordsworth. He attended Hawkshead Grammar School and later St. John's College, Cambridge, where he developed a love for poetry and nature. After graduating, Wordsworth traveled to France, became involved in the French Revolution, and published his first poetry collection, "An Evening Walk", in 1793. He went on to become a key figure in the Romantic Movement, producing iconic works like "I Wandered Lonely as a Cloud", "Tintern Abbey", and "Ode: Intimations of Immortality". Wordsworth married Mary Hutchinson in 1802 and had five children. He was appointed Poet Laureate in 1843 and continued writing until his death on April 23, 1850, at the age of 80, in Rydal Mount, Westmorland, England.

विलियम वर्डस्वर्थ यांचा जन्म ७ एप्रिल १७७० रोजी कॉकरमाउथ, कंबरलंड, इंग्लंड येथे जॉन आणि ॲन वर्डस्वर्थ यांच्या घरी झाला. त्यांनी हॉक्सहेड Grammar School आणि नंतर सेंट जॉन्स कॉलेज, केंब्रिजमध्ये शिक्षण घेतले, जिथे त्यांना कविता आणि निसर्गाची आवड निर्माण झाली. पदवी प्राप्त केल्यानंतर, वर्डस्वर्थ फ्रान्सला गेले, फ्रेंच राज्यक्रांतीमध्ये सहभागी झाले आणि १७९३ मध्ये त्यांचा पहिला कवितासंग्रह "ॲन इवनिंग वॉक" प्रकाशित झाला. ते रोमँटिक चळवळीतील एक महत्त्वाचे व्यक्तिमत्त्व बनले, त्यांनी "आय वांडर्ड लोनली ॲज अ क्लाउड", "टिंटर्न ॲबे" आणि "ओड: इंटिमेशन्स ऑफ इमॉर्टॅलिटी" यांसारखी उत्कृष्ट कामे केली. १८०२ मध्ये वर्डस्वर्थने मेरी हचिन्सनशी लग्न केले आणि त्यांना पाच मुले झाली. १८४३ मध्ये त्यांची 'पोएट लॉरेट' म्हणून नियुक्ती झाली आणि २३ एप्रिल १८५० रोजी वयाच्या ८० व्या वर्षी रायडल माउंट, वेस्टमोरलंड, इंग्लंड येथे त्यांचे निधन होईपर्यंत ते लेखन करत राहिले.

Explanation 

*Stanza 1*

The poet is feeling lonely and walks around in nature. He comes across a big group of beautiful yellow daffodils swaying gently in the wind. The sight of the daffodils is a wonderful surprise for the poet.

श्लोक १: 

कवी एकटे आणि उदासवाणे फिरत आहेत. फिरता फिरता त्यांना सुंदर पिवळ्या डैफोडिल फुलांचा मोठा समूह दिसतो, जो हवेत हळूवारपणे डोलत आहे. डैफोडिल्सचे हे दृश्य कवीसाठी एक सुखद आश्चर्य आहे.

*Stanza 2*

The poet describes the daffodils as shining and happy, like stars in the sky. He sees thousands of them dancing in the wind, which creates a beautiful and lively scene. The daffodils seem to be enjoying themselves, and the poet is delighted by their happiness.

श्लोक २:

कवी डैफोडिल्सचे वर्णन आकाशातील ताऱ्यांप्रमाणे चमकदार आणि आनंदी असे करतात. त्यांना हजारो फुले वाऱ्यात नाचताना दिसतात, ज्यामुळे एक सुंदर आणि चैतन्यमय देखावा तयार होतो. डैफोडिल्स स्वतःचा आनंद घेत आहेत असे दिसते आणि कवी त्यांच्या आनंदाने खूप आनंदित होतात

*Stanza 3*

The poet says that the daffodils are even happier than the sparkling waves nearby. Being around the daffodils makes the poet feel happy and carefree. The poet is so captivated by the daffodils that he doesn't realize the full significance of the experience until later.

श्लोक ३:

कवी म्हणतात की डैफोडिल्स जवळपासच्या चमकणाऱ्या लाटांपेक्षाही अधिक आनंदी आहेत. डैफोडिल्सच्या सानिध्यात राहिल्याने कवीला आनंद आणि काळजीमुक्त वाटते. कवी डैफोडिल्समध्ये इतके मंत्रमुग्ध होतात की त्यांना या अनुभवाचे पूर्ण महत्त्व नंतरपर्यंत समजत नाही.

*Stanza 4*

The poet says that even when he's feeling sad or bored, he remembers the happy daffodils and it makes him feel better. The memory of the daffodils brings joy to the poet's heart, and he feels connected to nature. The poet's experience with the daffodils has a lasting impact on his life, and he cherishes the memory of that beautiful day.The poem uses imagery to create vivid pictures.It also uses symbolism to give hidden meanings. The poet makes comparisons using metaphors.He gives life to things like daffodils through personification. Some words are repeated for emphasis through repetition.

श्लोक ४:

कवी म्हणतात की जेव्हा ते उदास किंवा कंटाळलेले असतात, तेव्हा त्यांना आनंदी डैफोडिल्सची आठवण येते आणि त्यामुळे त्यांना बरे वाटते. डैफोडिल्सची आठवण कवीच्या हृदयात आनंद भरते आणि त्यांना निसर्गाशी जोडल्यासारखे वाटते. डैफोडिल्ससोबतच्या कवीच्या अनुभवाचा त्यांच्या जीवनावर कायमचा प्रभाव पडतो आणि त्या सुंदर दिवसाची आठवण ते जपून ठेवतात.

या कवितेत प्रतिमांचा वापर करून ज्वलंत चित्रे तयार केली आहेत. यात प्रतीकांचा वापर करून लपलेले अर्थ दिले आहेत. कवी रूपकांचा वापर करून तुलना करतात. त्यांनी डैफोडिल्ससारख्या वस्तूंना मानवी रूप देऊन सजीवता दिली आहे. काही शब्दांची पुनरावृत्ती करून जोरकसपणा आणला आहे.