The Metaphysical School of Poets

The Metaphysical School of Poets

THE METAPHYSICAL SCHOOL OF POETS

The Term Metaphysical

The word "Metaphysical" was first used by Dr. Johnson, who took it from Dryden. Dryden had said about Donne, "He affects the metaphysics." It means these poets tried to express deep thoughts beyond the ordinary meaning of subjects. Originally, the word was used in a negative way, implying that these poets were unnatural and strange in their style. Dr. Johnson gave a famous description of the Metaphysical poets, though he was mostly critical of them.

The Metaphysical Poets

John Donne started the Metaphysical style in the early 17th century. Dryden criticized Donne for using philosophy in love poems. Dr. Johnson admired Donne but found his work difficult to understand. Donne influenced many poets like George Herbert, Richard Crashaw, Henry Vaughan, Abraham Cowley, Sir John Suckling, and John Cleveland. Among them, Dr. Johnson considered Cowley the best. However, Dryden and Pope thought Cowley was not a good writer. The Metaphysical poets inspired many 20th-century poets, and modern critics value their work.

Characteristics of the Metaphysical School

a) Delight in Novel Thought and Expression
Metaphysical poets loved new and unique ideas. They tried to say things that had never been said before. They focused on ideas more than words. They used witty expressions and puns, especially Donne. This poetry connects deep emotions with intellect. In "A Valediction Forbidding Mourning," Donne compares two lovers to "stiff twin compasses." Such comparisons are both thoughtful and emotional.
b) Far-fetched Images
These poets used unusual images to surprise the reader. Donne compares a flea to a marriage bed in "The Flea." In "The Sun Rising," he connects two lovers in bed to the wealth of India. These images join distant ideas and make the world seem connected.
c) Affectation and Hyperbole
Metaphysical poetry often uses exaggerated praise. In "To His Coy Mistress," Andrew Marvell humorously imagines how he would spend thousands of years admiring each part of his beloved. Donne calls his mistress "more than moon" to show her beauty and power. Hyperbole is not just for show — it helps express deeper feelings.
d) Obscurity
Metaphysical poetry is hard to understand because it is so different from other poetry. The ideas are unusual, and the images are often scholarly. However, with effort, the meaning becomes clear. Modern poets like Blake and Eliot also use difficult imagery.
e) Dramatic Realism
These poets wrote with direct speech and a lively style. Donne starts "The Sun Rising" with:
"Busy old fool, unruly Sun"
Herbert's "The Collar" also begins with strong emotion:
"I struck the board, and cry'd, No more."
Everyday life appears in their poems, making them feel realistic.
f) Learning
Metaphysical poets were very knowledgeable. They included references to science, religion, and philosophy. Sometimes this learning made their poetry hard to understand. Dr. Johnson criticized them for using rare knowledge that ordinary readers wouldn't know.

Source of Metaphysical Inspiration

The Metaphysical style began with love poems, influenced by Italian poets like Marino. Donne's religious poems influenced George Herbert, who used simpler language. Henry Vaughan combined religious themes with nature. Richard Crashaw focused on the emotional side of conceits. H.J.C. Grierson summed up Metaphysical poetry as blending love, intellect, and beauty.

The Cavalier Lyric

The Cavalier lyric is a related type of poetry from the reign of Charles I. It is lighter and more elegant than Metaphysical poetry. The main Cavalier poets were Robert Herrick, Thomas Carew, Sir John Suckling, and Richard Lovelace.

FEATURES OF CAVALIER POETRY

Gaiety and Wit
Cavalier poems are cheerful, witty, and charming. They often celebrate love and beauty. Carew's "The Unfading Beauty" praises inner beauty over outer beauty. Lovelace's "To Lucasta, Going to the Wars" expresses the conflict between love and duty.

Conceits
Cavalier poets used clever images but did not explore them deeply like the Metaphysical poets. Herrick's "How Roses Came Red" gives a playful mythological explanation for the color of roses.

Dialectical Method
These poems often follow a logical pattern. Carew's poem "A Lover, Upon an Accident Necessitating his Departure" is a dialogue between a lover and Reason. Lovelace's "To Althea, from Prison" shows how the mind can be free even in prison.

Easy Style
Cavalier poetry uses simple, conversational language. Suckling's "The Constant Lover" humorously complains about loving for three whole days. The style is light, direct, and elegant.

Classical Influences
Cavalier poets were inspired by classical poetry. Herrick's "Gather ye rosebuds while ye may" follows the classical theme of enjoying life. Their poems often refer to Roman myths and customs.

Conclusion

Both Metaphysical and Cavalier poetry show the changing spirit of the 17th century. Metaphysical poetry is intellectual and deep, while Cavalier poetry is light and graceful. Both types of poetry highlight the mind's ability to explore the mysteries of life in different ways.

मेटाफिजिकल स्कूल

मेटाफिजिकल या शब्दाचा अर्थ

"मेटाफिजिकल" हा शब्द प्रथम डॉ. जॉन्सन यांनी वापरला, ज्यांनी तो ड्रायडेनकडून घेतला. ड्रायडेनने जॉन डनबद्दल म्हटले होते, "तो मेटाफिजिक्सचा प्रभाव टाकतो." याचा अर्थ असा की या कवींनी नेहमीच्या विषयांपलीकडे जाऊन खोल विचार व्यक्त करण्याचा प्रयत्न केला. मूळतः हा शब्द नकारात्मक अर्थाने वापरला गेला, जेणेकरून हे कवी अस्वाभाविक आणि विचित्र शैलीचे आहेत असे दर्शवले गेले. डॉ. जॉन्सन यांनी मेटाफिजिकल कवींचे प्रसिद्ध वर्णन दिले, जरी त्यांनी त्यांच्यावर टीका केली.

मेटाफिजिकल कवी

जॉन डन यांनी 17व्या शतकाच्या सुरुवातीस मेटाफिजिकल शैलीची सुरुवात केली. ड्रायडेनने डनवर प्रेम कवितांमध्ये तत्त्वज्ञान वापरण्याची टीका केली. डॉ. जॉन्सन यांनी डनला प्रशंसा केली पण त्याचे काम समजायला कठीण असल्याचे मानले. डनने जॉर्ज हर्बर्ट, रिचर्ड क्रॅशॉ, हेन्री वॉन, अब्राहम काउली, सर जॉन सक्लिंग आणि जॉन क्लीव्हलँड यांसारख्या अनेक कवींना प्रभावित केले. डॉ. जॉन्सन यांनी काउलीला सर्वोत्तम मानले, परंतु ड्रायडेन आणि पोप यांनी काउलीला चांगला लेखक मानले नाही. 20व्या शतकातील अनेक कवींना मेटाफिजिकल कवींनी प्रेरित केले आणि आधुनिक समीक्षक त्यांच्या कार्याची प्रशंसा करतात.

मेटाफिजिकल कवितेच्या वैशिष्ट्ये

क) नवीन विचार आणि अभिव्यक्तीचे आकर्षण

मेटाफिजिकल कवींना नवीन आणि अनोख्या कल्पना आवडायच्या. त्यांनी कधीही न म्हणालेली गोष्ट सांगण्याचा प्रयत्न केला. ते कल्पनांवर शब्दांपेक्षा अधिक लक्ष केंद्रित करायचे. त्यांनी विडंबनयुक्त अभिव्यक्ती आणि शब्दक्रीडा वापरल्या. डनच्या "A Valediction Forbidding Mourning" या कवितेत दोन प्रियकरांची तुलना "stiff twin compasses" शी केली आहे. अशा प्रकारच्या तुलना विचारसंपन्न आणि भावनिक असतात.

ख) दूरचे प्रतिमान (Far-fetched Images)

या कवींनी अशा प्रतिमा वापरल्या ज्या वाचकाला आश्चर्यचकित करतात. "The Flea" मध्ये डनने पिसूची तुलना लग्नाच्या शय्येशी केली आहे. "The Sun Rising" मध्ये दोन प्रियकरांची तुलना भारताच्या संपत्तीशी केली आहे.

ग) अतिशयोक्ती आणि आवड (Hyperbole)

मेटाफिजिकल कवितेत अतिशयोक्तीपूर्ण प्रशंसा आढळते. एंड्र्यू मार्वेलच्या "To His Coy Mistress" मध्ये प्रियकर हजारो वर्षे आपली प्रेयसीचे सौंदर्य न्याहाळण्यासाठी घालवण्याची कल्पना करतो.

घ) अस्पष्टता (Obscurity)

मेटाफिजिकल कविता समजायला कठीण असतात कारण त्यातील कल्पना वेगळ्या असतात. विद्वत्तापूर्ण प्रतिमा आणि वैज्ञानिक संकल्पना वापरल्या जातात. आधुनिक कवी ब्लेक आणि एलियट देखील अशा प्रतिमा वापरतात.

ड) नाट्यमय वास्तववाद (Dramatic Realism)

या कवींनी थेट भाषण आणि जिवंत शैली वापरली. डनच्या "The Sun Rising" मध्ये ते म्हणतो:
"Busy old fool, unruly Sun"

च) विद्वत्ता (Learning)

मेटाफिजिकल कवींना विज्ञान, धर्म आणि तत्त्वज्ञान यांचे ज्ञान होते. डॉ. जॉन्सन यांनी त्यांच्यावर सामान्य वाचकांना माहीत नसलेल्या दुर्मिळ ज्ञानाचा वापर केल्याबद्दल टीका केली.

मेटाफिजिकल प्रेरणेचा स्रोत

मेटाफिजिकल शैलीची सुरुवात प्रेम कवितांनी झाली, ज्यावर इटालियन कवी मारिनो यांचा प्रभाव होता. डनच्या धार्मिक कवितांनी जॉर्ज हर्बर्ट यांना प्रभावित केले, ज्यांनी साधी भाषा वापरली. हेन्री वॉन यांनी धार्मिक थीम आणि निसर्ग एकत्र आणला. रिचर्ड क्रॅशॉ यांनी भावनात्मक उपमा वापरल्या.

कॅव्हलिअर कविता (Cavalier Lyric)

कॅव्हलिअर कविता चार्ल्स प्रथमच्या कारकिर्दीतील एक हलकी आणि मोहक कविता होती. मुख्य कॅव्हलिअर कवी होते:
रॉबर्ट हेरिक
थॉमस कॅर्यू
सर जॉन सक्लिंग
रिचर्ड लव्हलेस

कॅव्हलिअर कवितेची वैशिष्ट्ये

क) आनंद आणि विडंबन (Gaiety and Wit)

या कविता आनंदी, विडंबनपूर्ण आणि मोहक असतात. कॅर्यूच्या "The Unfading Beauty" मध्ये बाह्य सौंदर्यावर आतल्या सौंदर्याची प्रशंसा केली आहे.

ख) कल्पना (Conceits)

कॅव्हलिअर कवींनी हुशार प्रतिमा वापरल्या, पण त्या खोलवर शोधल्या नाहीत. हेरिकच्या "How Roses Came Red" मध्ये गुलाबाचा रंग कसा आला याचे खेळकर स्पष्टीकरण आहे.

ग) तर्कशुद्ध पद्धत (Dialectical Method)

या कवितांमध्ये तर्कशुद्ध पद्धत वापरली जाते. लव्हलेसच्या "To Althea, from Prison" मध्ये कैदेत असतानाही मन मोकळे असण्याची कल्पना आहे.

घ) सोपी शैली (Easy Style)

कॅव्हलिअर कवितांमध्ये साधी आणि बोलण्यासारखी भाषा वापरली आहे. सक्लिंगच्या "The Constant Lover" मध्ये प्रेमासाठी तीन दिवस चाललेला संघर्ष विनोदी स्वरूपात आहे.

ड) शास्त्रीय प्रभाव (Classical Influences)

कॅव्हलिअर कवींनी प्राचीन रोमन कवितांपासून प्रेरणा घेतली. हेरिकच्या "Gather ye rosebuds while ye may" मध्ये आयुष्याचा आनंद घ्या असा संदेश आहे.

निष्कर्ष

मेटाफिजिकल आणि कॅव्हलिअर कविता 17व्या शतकातील बदलत्या मनोवृत्तीचे दर्शन घडवतात. मेटाफिजिकल कविता बौद्धिक आणि खोल आहे, तर कॅव्हलिअर कविता हलकी आणि मोहक आहे. दोन्ही प्रकारच्या कवितांनी वेगवेगळ्या मार्गांनी जीवनाच्या रहस्यांचा शोध घेतला आहे.

Comments