The Epic

6. THE EPIC

The Epic Defined

An Epic is a long poem that tells the story of great heroes. These heroes perform brave and noble deeds.

The most famous examples in European literature are Iliad and Odyssey by Homer. These stories were passed down by word of mouth before Homer wrote them.

Some parts of the Iliad are based on real history, like the Siege of Troy. However, the events and heroes are often exaggerated. The gods play an important role in every classical Epic.

The language of an Epic is grand and noble. It does not sound like everyday speech.

Conventions of the Epic

(a) The theme of the Epic is stated in the first few lines, accompanied by a prayer to the Muse.

Every Epic begins by stating its theme in the first few lines. This is called the "proposition." After this, the poet prays to a Muse for inspiration. This prayer is called the "invocation."

Example from Milton’s Paradise Lost:

Of Man's first disobedience, and the fruit
Of that forbidden tree, whose mortal taste
Brought Death into the world, and all our woe,
With loss of Eden, till one greater Man
Restore us, and regain the blissful seat,
Sing, Heavenly Muse...

(b) The Epic employs certain conventional poetic devices.

Epics use special poetic techniques:

• Homeric Epithets: These are repeated words or phrases that describe a person, place, or thing.
  Example: Sir Bedivere is always called "the bold" in Tennyson’s Morte D’Arthur.
  
  

• Homeric Similes: These are long, detailed comparisons that create vivid images.
  
  

Example from Matthew Arnold’s Sohrab and Rustum:

As when some hunter in the spring hath found
A breeding eagle sitting on her nest,
Upon the craggy isle of a hill lake,
And pierc'd her with an arrow as she rose,
And follow'd her to find her where she fell
Far off; – anon her mate comes winging back
From hunting, and a great way off descries
His huddling young left sole; at that, he checks
His pinion, and with short uneasy sweeps
Circles above his eyry, with loud screams
Chiding his mate back to her nest; but she
Lies dying, with the arrow in her side,
In some far stony gorge out of his ken,
A heap of fluttering feathers: never more
Shall the lake glass her, flying over it;
Never the black and dripping precipices
Echo her stormy scream as she sails by:-
As that poor bird flies home, nor knows his loss -
So Rustum knew not his own loss, but stood
Over his dying son, and knew him not.

(c) The action of the Epic is often controlled by supernatural agents.

In Homer’s and Virgil’s epics, gods and goddesses control human lives.

• In old European epics, Norse gods play a big role.

• Christian-era epics focus on good vs. evil.

• In Paradise Lost, the story is about God and Satan.

• The Portuguese Epic The Lusiad strangely brings back classical gods to tell the story of Vasco da Gama.

(d) The Epic contains a number of thrilling "episodes," such as the mustering of troops, battle, duels, wanderings, ordeals, and the like.

All Epics include exciting and dramatic events. These include battles, duels, and dangerous adventures. Most follow the pattern set by Homer and Virgil.

(e) The Epic is divided into books, usually twelve in number.

Epics are divided into sections called books.

• Iliad and Odyssey have 24 books each.

• Virgil’s Aeneid has 12 books, and later poets followed this pattern.

• Spenser’s Faerie Queene was planned for 12 books but was never finished.

• Paradise Lost originally had 10 books, but later became 12 books.

Moral Purpose and Other Features

Early Epics did not focus much on moral lessons. They mainly encouraged national pride.

Later, poets introduced moral and religious ideas:

• Tasso’s Jerusalem Delivered (1574) teaches moral values.

• Spenser’s Faerie Queene teaches virtue and discipline.

• Milton’s Paradise Lost tries to "justify the ways of God to men."

Famous writer Dr. Johnson said:

• In most epics, the moral lesson is secondary.

• In Paradise Lost, the moral lesson is the main purpose.

Epic of Growth and Epic of Art

Epic of Growth (Folk Epic or Authentic Epic)

These epics develop naturally over time. They are made up of many old stories passed down orally. Later, a poet collects them into a single Epic.

Examples:

• Iliad (collected by Homer)

• Beowulf (Old English Epic)

• Nibelungenlied (German Epic)

• The Song of Roland (French Epic)

Many folk epics have unknown authors.

Epic of Art (Literary Epic)

These epics are carefully planned by a single poet. They follow the style of old folk epics.

Examples:

• Virgil’s Aeneid

• Tasso’s Jerusalem Delivered

• Spenser’s Faerie Queene

• Milton’s Paradise Lost

• Camoens’ Lusiad

Each of these is the work of a single genius.

In modern times, the Epic style is rare. However, Thomas Hardy wrote a great epic-drama about the Napoleonic Wars, called The Dynasts. His style was different from old epic poets.

Mock Epic

Some poets parodied epics by using grand language to tell funny and silly stories.

This style began in Italy and France and later spread to England.

Example:

• Battle of the Frogs and Mice (Greek parody of Iliad)

The best English example is Pope’s Rape of the Lock. It tells a funny story about a stolen lock of hair in an Epic style.

This poem copies everything from real epics:

• It starts with an invocation and a theme.

• It includes supernatural spirits of earth, air, water, and fire.

• It has dramatic episodes (like the theft of hair).

The humor comes from treating a tiny event in a serious, heroic way.

As Hazlitt said:
"The little has been made great, the great little."

मराठी अनुवाद

महाकाव्य

महाकाव्य म्हणजे काय?

महाकाव्य म्हणजे दीर्घ कविता, जी महान वीरांची कथा सांगते. हे वीर धैर्यशील आणि श्रेष्ठ कार्य करतात.

युरोपीय साहित्यातील सर्वात प्रसिद्ध महाकाव्ये म्हणजे होमरचे इलियड आणि ओडिसी. ह्या कथा आधी तोंडी परंपरेने चालत आल्या आणि नंतर होमरने त्यांना लेखी स्वरूप दिले.

इलियड मधील काही भाग वास्तविक इतिहासावर आधारित आहेत, जसे की ट्रॉयचा वेढा, पण त्यातील घटना आणि वीर अतिशयोक्तीपूर्ण आहेत. प्राचीन महाकाव्यांमध्ये देवतांचे महत्त्वपूर्ण स्थान असते.

महाकाव्याची भाषा भव्य आणि उदात्त असते. ती रोजच्या भाषेसारखी नसते.

महाकाव्याची वैशिष्ट्ये

(अ) महाकाव्याच्या सुरुवातीलाच त्याचा विषय सांगितला जातो आणि म्युझ (काव्यदेवता) यांना प्रार्थना केली जाते.

प्रत्येक महाकाव्याच्या सुरुवातीला त्याचा मुख्य विषय सांगितला जातो, याला "प्रस्तावना" (Proposition) म्हणतात. यानंतर कवी म्युझ (काव्यप्रेरणा देणाऱ्या देवता) यांना प्रार्थना करतो, याला "आवाहन" (Invocation) म्हणतात.

उदाहरण: मिल्टनच्या पॅराडाईज लॉस्ट मधील ओळीत

"Of Man's first disobedience, and the fruit
Of that forbidden tree, whose mortal taste
Brought Death into the world, and all our woe..."

(मनुष्याच्या पहिल्या अवज्ञेबद्दल आणि निषिद्ध फळाच्या चवीमुळे जगात मृत्यू आणि दु:ख कसे आले...)

(ब) महाकाव्यात विशिष्ट काव्यशैलीचे वापर आढळतात.

1. होमेरिक विशेषणे (Homeric Epithets) – विशिष्ट व्यक्ती, ठिकाण किंवा वस्तूचे सतत एकच विशेषण वापरले जाते.
   उदाहरण: टेनीसनच्या "Morte D’Arthur" मध्ये सर बेडिव्हीरला नेहमी "the bold" (धैर्यवान) म्हटले जाते.
   
   

2. होमेरिक उपमा (Homeric Similes) – लांब आणि तपशीलवार तुलना करून चित्रमय कल्पना निर्माण केल्या जातात.
   
   उदाहरण: मॅथ्यू अर्नॉल्डच्या Sohrab and Rustum मधील ओळी:
   
   "As when some hunter in the spring hath found
   A breeding eagle sitting on her nest,
   Upon the craggy isle of a hill lake,
   And pierc'd her with an arrow as she rose..."
   
   (जसे एखाद्या शिकाऱ्याने बसलेल्या गरुडाला बाण मारला आणि ती खाली पडते...)
   
   

(क) महाकाव्याच्या घटनांवर अनेकदा अतिमानवी शक्ती (सुपरनॅचरल एजंट्स) प्रभाव टाकतात.

होमर आणि व्हर्जिलच्या महाकाव्यांमध्ये देव आणि देवता मानवांच्या जीवनावर प्रभाव टाकतात.
युरोपातील जुन्या महाकाव्यांमध्ये नॉर्स देवतांची भूमिका महत्त्वाची असते.
ख्रिश्चन महाकाव्यांमध्ये सत्कर्म आणि दुष्कर्म यांच्यातील संघर्ष दाखवला जातो.

उदाहरणार्थ, पॅराडाईज लॉस्ट मध्ये कथा ईश्वर आणि सैतान यांच्याभोवती फिरते.

---

(ड) महाकाव्य अनेक थरारक प्रसंगांनी भरलेले असते – जसे सैन्याची जमवाजमव, युद्ध, द्वंद्वयुद्ध, प्रवास आणि कठीण परीक्षा.

प्रत्येक महाकाव्यात साहस आणि रोमांचकारी प्रसंग असतात.
युद्ध, लढाया, धोके आणि प्रवास Homer आणि Virgil यांनी घालून दिलेल्या पद्धतीनुसार असतात.

(इ) महाकाव्य साधारणतः १२ "पुस्तकांमध्ये" (Books) विभागलेले असते.

होमरची इलियड आणि ओडिसी – प्रत्येकी २४ पुस्तके
व्हर्जिलचे एनीड – १२ पुस्तके
स्पेन्सरच्या फेयरी क्वीने – १२ पुस्तके (पूर्ण नाही झाले)
मिल्टनचे पॅराडाईज लॉस्ट – प्रथम १० पुस्तके, नंतर १२ पुस्तके

महाकाव्याचा नैतिक उद्देश आणि इतर वैशिष्ट्ये

प्राचीन महाकाव्ये नैतिक शिक्षणावर भर देत नव्हती, ती प्रामुख्याने राष्ट्राभिमान वाढवण्यासाठी होती.

पुढील काळातील महाकाव्ये नैतिक आणि धार्मिक शिकवण देऊ लागली:

• Tasso चे Jerusalem Delivered – नैतिक शिकवण देते.

• Spenser चे Faerie Queene – शिस्त आणि सद्गुण शिकवते.

• Milton चे Paradise Lost – "ईश्वराच्या मार्गांची माणसाला समज देण्यासाठी" लिहिले गेले.

डॉ. जॉन्सन म्हणतात:
"बहुतांश महाकाव्यांत नैतिक संदेश दुय्यम असतो, पण Paradise Lost मध्ये तो मुख्य उद्देश आहे."

महाकाव्याचे प्रकार

(१) पारंपरिक महाकाव्य (Epic of Growth / Folk Epic / Authentic Epic)

हे महाकाव्य तोंडी परंपरेतून हळूहळू विकसित होते आणि नंतर एखादा कवी त्याला एकत्र करतो.

उदाहरणे:

• होमरचे इलियड आणि ओडिसी

• बीओवुल्फ (Beowulf) – जुन्या इंग्रजीतील महाकाव्य

• निबेलुंगेनलीड (Nibelungenlied) – जर्मन महाकाव्य

• द साँग ऑफ रोलँड (The Song of Roland) – फ्रेंच महाकाव्य

बहुतेक लोककथांवर आधारित महाकाव्यांचे लेखक अज्ञात असतात.

(२) साहित्यिक महाकाव्य (Epic of Art / Literary Epic)

हे महाकाव्य एका प्रतिभावान कवीने जाणीवपूर्वक रचलेले असते आणि ते पारंपरिक महाकाव्याच्या शैलीचे अनुकरण करते.

उदाहरणे:

• व्हर्जिलचे एनीड (Aeneid)

• Tasso चे Jerusalem Delivered

• Spenser चे Faerie Queene

• Milton चे Paradise Lost

• Camoens चे Lusiad

थॉमस हार्डीने आधुनिक महाकाव्य नाटक लिहिले – The Dynasts (नेपोलियन युद्धांवर आधारित).

विडंबनात्मक महाकाव्य (Mock Epic)

काही कवींनी गंभीर महाकाव्य शैलीचा वापर करून हलक्या-फुलक्या आणि विनोदी कथा लिहिल्या.

याची सुरुवात इटली आणि फ्रान्समध्ये झाली, नंतर इंग्लंडमध्ये प्रसिद्ध झाली.

उदाहरणे:

• Battle of the Frogs and Mice – ग्रीक महाकाव्याची थट्टा

• अलेक्झांडर पोपचे Rape of the Lock – एक चोरलेली केसांची बट गंभीर महाकाव्य शैलीत सांगितली आहे!

या कवितेत:
✔️ पारंपरिक महाकाव्याची सुरुवात (आवाहन आणि प्रस्तावना) आहे.
✔️ देवतांच्या ऐवजी लघु आत्मे (sprites) आणि परीसदृश शक्ती आहेत.
✔️ रोमांचकारी घटना (केस चोरी) दाखवली आहे.

Hazlitt म्हणतो:
"लहान गोष्टींना मोठे आणि मोठ्या गोष्टींना लहान करून दाखवण्यात खरी मजा आहे!"